تا کنون در یادداشت های متفاوتی به ضرورت نگاه راهبردی به مسئله جنگ، با نظر به آینده، به جای بررسی جزئیات تاریخی به روش نقلی و با رجوع به گذشته، تصریح کرده‌ام، در این یادداشت می خواهم با استفاده از استدلال راهبردی- تاریخی، این پرسش را بررسی کنم؛ چرا باید در بررسی تجربه جنگ با عراق، به جای بررسیهای جزئی و تاریخی، از بررسی راهبردی و تحلیلی، با نظر به آینده، استفاده کرد؟ غیر از دشواری‎های نظری و روش شناختی برای گذار از بررسی های تاریخی به راهبردی که به بررسی جداگانه نیاز دارد، بنظرم غلبه گفتمان دفاعی به جنگ و مناقشات نهادی درباره عملکرد سازمانی ارتش و سپاه در جنگ، دو مانع اساسی در ایجاد تحول رویکردی برای گذار از تاریخ نگری مناقشه آمیز، به تفکر راهبردی به مسئله جنگ شده است ...