در سالگرد پیروزی انقلاب، نظراتی در برخی نشست ها و رسانه ها مطرح شد که موضوع آن، بحث درباره علت و ضرورت انقلاب و پاسخ به این پرسش بود که؛ آیا راه دیگری جز انقلاب وجود نداشت؟ به عبارت دیگر نمی شد از طریق اصلاحات، مانع از انقلاب شد؟ فارغ از پاسخ تاریخی و یا استدلالی که به این پرسش داده خواهد شد، موضوع یاد شده را از منظر دیگری می خواهم در این یادداشت بررسی کنم. به نظرم در حالیکه موضوع بحث درباره تاریخ کشور و انقلاب است، اما روش طرح پرسش، تاریخی نیست. زیرا به جای وقایع، بر «امکان پذیری تاریخی» تمرکز شده است. مهمتر آنکه از این طریق، تاریخ انقلاب مورد بازبینی و تفسیر مجدد قرار خواهد گرفت. در واقع با بررسی اسناد و داده‌های تاریخی، آنچه پیش از این روی داده و تا کنون مورد توجه قرار نگرفته  است، در پاسخ به پرسشی که مسئله «اکنونی» است، مورد بازبینی و تفسیر مجدد قرار می گیرد.

 توضیح یاد شده، ناظر بر این ملاحظه است که؛ تاریخِ یک واقعه، از نقطه عزیمت نیازهای حال و در امتداد تأثیرگذاری وقایع تاریخی، بارها مورد بازبینی قرار می گیرد. براین اساس پرسش دیگری  قابل طرح است که؛ آیا بازبینی وقایع تاریخی از نقطه عزیمت نیازهای اکنونی و پاسخ های متفاوتی که به آن داده می شود، تحریف تاریخ است؟ در این صورت حقایق  تاریخی کدام است؟